Zgłoszenie 10.

Gość

Postać:Ashley Burrows
odtwarzający: Mary-Kate Olsen
e- mail:szeszenka@buziaczek.pl
gg:2135393
blogi: na razie ni ma.
Próbka twórczości:(nie wiedziałam o czym napisać)

Pochmurny, deszczowy dzień doskonale pasował do nastroju osób przebywających w domu przy Big Roads 7.Czuli, że oni sami wydaliby więcej łez niż niebo, ale nie mieli już siły płakać.
Wysoki, brunet o dużych, morskich oczach stał przy oknie, zalewającym się kroplami deszczu. W przebłyskach słońca, które czasami wyjaniało się zza chmur widział jej twarz. Uśmiechała się, a on w sercu miał poczucie winy.
Minęły już trzy dni od jej śmmierci, a dzisiaj był dzień pogrzebu, on jednak wciąż o niej myślał.
Doskonale pamiętał jej puszyste, kruczoczarne włosy, oczy o kolorze dojrzałego dębu, mające w sobie szalony błysk, który pojaiwał się w akompaniamencie śmiechu Ann. Jego życie straciło sens, a serce piekło z straszliwego poczucia winy.

Pamiętał dzień przed jej śmiercią, jakby to było dziś. On leżał w dormitorium, przeglądając księgę o potworach żyjących w Wielkiej Brytanii, gdy weszła ona.
Ostatnio nie miała dla niego za wiele czasu. Dzisiaj chciała to odrobić, nie musiała się na razie uczyć, zresztą godzina spaceru to nie wieczność.
-Syriuszku pójdziemy na błonia?-mówiła słodkim głosem, który on tak uwielbiał. Nuła pewna, że się zgodzi, ale jednak się przeliczyła.
-Nie mam teraz czasu. Uczę się.-wypowiedział te zdanie chłodno, tak, jak w ostatnich dniach robiła to ona. Doskonale to wiedziała.
-Ja wiem, że ostatni byłam trochę zajęta, ale....
Nie dał jej skończyć jego duma i chęć zemsty była silniejasza od chęci wtulenia się w jej włosy.
-Ja na prawdę nie mam teraz czasu.-jego głos był zimny i stanowczy, a ona widziała, że nic już nie wskóra. Pozostawała nadzieja, że mu przejdzie.
Wyszła.

Nie mógł sobie tego teraz wybaczyć. Dzisiaj oddał by wszystko choć za pięć minut z nią. Nie potrzebna mu była godzina czy dwie. Malutka chwila oddała by wszystkie jego uczucia. I na nic nie zdały się pocieszenia przyjaciół, wmawianie mu, że to nie jego wina, że nic nie mógł zrobić.
On i tak wiedział, że mógł. Powinien pójśc wtedy z nią i powiedzieć jej, że ją kocha, że bez niej nie ma po co żyć, że jest jego radością i smutkeim, że to właśnie z nią chcę być. Już nazawsze. Ale nie zrobił tego, a teraz wiedział, że nie może tego już wykonać, bo ona już go więcej nie przytuli, nie odpowie tym samym, nie będzie z nim już nigdy. Teraz już tylko on może ją odwiedzać. Albo raczej odwiedzać jej ciało. Na cmentarzu.
Właśnie w takiej chwili zdał sobie sprawę, że czasu nie można cofnąć, nawet, gdy w zamian chce się powierzyć własne życie. Dlatego postanowił żyć teraźniejczością. Błędy przeszłości pozostawić za sobą, a przysłość ulepszać. Niestety jego serce nie pozwalało mu na to. Mózg wciąż zadawał pytanie: "Czy myślała o nim kiedy ją zabijali?" Jedynym pocieszeniem było, to, że umarła oddając swą ofiarę innym, tak jak on sobie postanowił...

Liza. · Gość

Moooooja Nia! Very Happy

:* ja na tak Smile

redmune

Cholernie mi się podoba. (wybacz za określenie, czytam w międzyczasie kryminał)
Za. Razz

żella

Ja również Very Happy

Wampirka

Śliczne :*
Oczywiście za.

Hiah. Ja też Ashley się nazywać ^^

redmune

Patty nie ma neta.

Więc WITAMY W SERII.

Zamykam.